Medalion Mileny

            Milena była uczennicą Dobromira, Widzącego. Fascynowała ją Niwia, podobało jej się w niej, to że dzięki sile swego umysłu stawała się kimś ważnym, kimś kto nie musiał przejmować się ludźmi, kimś kto mógł porozmawiać z duszami nawet największych wojowników, oraz władców. Podobało jej się to ponieważ zawsze uważała, że celem jej życia nie będzie urodzenie paru bachorów, szykowanie posiłków mężowi i zajmowanie się tym czym zajmuje się każda normalna kobieta, uważała, że jej byt na ziemi jest przeznaczony wyższym celom.

            Dobromir zaś był dość skrytym człowiekiem, nie zbyt chętnie dzielącym się swoją wiedzą, powoli tłumaczącym swe umiejętności i przy każdym słowie wymieniającym setki zagrożeń jakie występują w Niwii. Milenę, która była bardzo ambitna, irytowało zachowanie mistrza, jednak żadne ponaglenia nie przynosiły skutku, lecz tylko kolejne ostrzenia przed niebezpieczeństwami kryjącymi się w Niwii.

            Pewnego dnia, gdy Milena przebywała w domu mistrza, który w tym czasie udał się na rozmowę ze starszym wioski, znalazła w jego rzeczach błękitny, przeźroczysty kamień. Gdy spojrzała przez niego ujrzała przy piecu Domowika, który popatrzał na nią i szybkim krokiem wyszedł z domu. Zaraz po tym wydarzeniu usłyszała głos w głowie: "Uciekaj, szybko, zanim wróci razem z Dobromirem, zabierz mnie z sobą, a nauczę cię wszystkiego, czego mógł nauczyć cię twój mistrz, a także tego czego nie chciał cię nauczyć". Milena spojrzała na kamień i już go miała odłożyć, gdy znowu usłyszała głos: "Jak wróci i zobaczy, że grzebałaś w jego rzeczach to przestanie cię nauczać, a mnie ukryje tak, że już nigdy mnie nie znajdziesz, czy chcesz tego". Milena wiedziała, że słowa, które wypowiada kamień są prawdziwe, a za nic nie chciała wracać do normalnego życia, do życia, w którym już nigdy nie ujrzy Niwii. Postanowiła. Szybkim krokiem wyszła z domu i udała się w stronę lasu, odeszła pozostawiając za sobą: mistrza, swoją wioskę i cały swój dobytek.

            Kamień dochował słowa, nauczył Milenę jak swobodnie przechodzić do Niwii, pokazał jaj mnóstwo miejsc w samej Niwii, nauczył ją rozpoznawać różne stworzenia, jak się zachowywać w ich obecności, a sama Milena stała się tak jak chciała, kimś sławnym, znacznym. Wielu ludzi przybywało do niej po porady, wielu z prośbami, żeby zabrała ich do Niwii, aby mogli skontaktować się ze zmarłymi.

            Pewnie chcecie się dowiedzieć skąd ten kamień miał taką wiedzę, moc? Samej Mileny to nie interesowało – starczyło jej, to co ją nauczył, to że dzięki niemu stała się Kimś. A powinna poznać historię kamienia.

Dobromir miał żonę, która zginała w noc sobótkową. Została zabita przez Panka. Dobromir gdy znalazł jej ciało poprzysiągł zemstę. Przez wiele lat szukał po Niwii demona odpowiedzialnego za jej śmierć. Gdy go w końcu znalazł, dzięki pomocy przyjaciół z Niwii udało mu się go uwięzić w kamieniu. Tak, w tym kamieniu, który znalazła Milena.

            A co miał demon z tego, że nauczył Milenę tylu rzeczy? Milena umieściła kamień, dzięki któremu osiągnęła sukces w medalionie, który zawsze nosiła na szyi. Dzięki ciągłemu kontaktowi z Mileną, kamień uwięził też duszę Mileny. Póki żyła nie miało to większego znaczenia, gdyż kamień znajdował się w pobliżu jej ziemskiej powłoki, jednak po śmierci jej dusza nie odeszła do zaświatów tylko została przy kamieniu. Panek natomiast może czerpać moc z jej duszy. Może kiedyś będzie miał tyle dusz; będzie umiał nagromadzić tyle mocy, że uda mu się wyrwać z więzienia jakim jest ten kamień.

 
Zasady systemowe:

Osoba która nosi medalion otrzymuje modyfikatory +4 do Przechodzenia miedzy światami, +5 Znajomości istot Niwii, +5 Znajomość zaświatów.

Poza tym raz dziennie gracz wykonuje rzut na k20, przy wypadnięciu 1 jego dusza zostaje uwięziona w medalionie. Jeśli osoba, której dusza została uwięziona zdejmie medalion jego/jej dusza zaczyna opuszczać ciało, ponadto po śmierci uwięziona dusza nie trafia do zaświatów i błąka się w pobliżu medalionu. (Gracz noszący medalion może czasem spotkać Milenę lub inne dusze. Zazwyczaj mało przychylne )

Konrad.