Normanowie

Charakterystyka ogólna:
Normanowie- w językach germańskich "nord" oznacza północ, "man" oznacza człowiek, tak więc w luźnym tłumaczeniu nazwa ta oznacza "człowiek z północy".
Byli to mieszkańcy skandynawskich państw: Danii (zwanie również wikingami), Norwegii oraz Szwecji (zwani warengami).

Charakterystyczne cechy:
Normanowie wyróżniali się ponad przeciętnym wzrostem bo ok. 170 cm, teraz wydaje się to śmieszne, ale średnia wzrostu w ówczesnej Europie wynosiła zaledwie 155cm. Jako rośli i dobrze zbudowani ludzie obdarzeni byli też ogromną siłą dzięki czemu walczyli orężem takim jak duże topory, włócznie oraz ciężkie miecze. Często najmowano oddziały warengów. Dzięki swej sile mogli władać orężem, któremu nie mogła się przeciwstawić żadna ówczesna zbroja, sami zaś posiadali najlepsze zbroje i tarcze, których nie mogły przebić strzały i lekkie miecze. Często byli oni najbardziej wartościową, ale zarazem najkosztowniejszą częścią wojsk w jakich skład wchodzili. Ich legendarny "mur z tarcz" był zaporą nie do przejścia dla wielu przeciwnych armii. Dopiero pod koniec XI wieku sytuacja się zmieniła gdy wykształciły się jeszcze bardzie ciężko zbrojne oddziały kawalerii rycerskiej, zdolnej do przełamania ich formacji za pomocą bezpośredniej szarży.
Oddziały wareskie były bardzo popularne w całej Europie, wchodzili w skład armii miedzy innymi Bizancjum, Rusi Kijowskiej, Kalifatu Bagdadzkiego, Rzeszy Niemieckiej, Anglii i wielu innych. Swoje oddziały wareskie miał również Mieszko I oraz Bolesław Chrobry...
Normanowie Norwescy i Duńscy podróżowali za pomocą sporych łodzi zdobionych smoczymi głowami osadzonymi na wysokich dziobach. Warengowie pływali natomiast w płaskodennych drakkarach. Obydwa typy łodzi pozwalały również na podróż rzeczną co umożliwiało ekspansje również daleko od morza.

Wikingowie - ekspansja handlowa i terytorialna
Z końcem VII wieku podjęli oni zbrojne wyprawy. Wyruszali głownie do Irlandii i Anglii. Atakowali oni również wybrzeża Francji i Niemiec. Często wpływali rzekami w głąb lądu atakując miasta i klasztory. Początkowo wikingowie byli rozbójnikami, ale z czasem przemieniali się w kupców. Szukali też nowych terenów na osiedlania. W X wieku zajęli Islandię, założyli tam swoje osady. Osiedlili się również na południowych brzegach Grenlandii. Około 1000 roku dopłynęli do Labradoru i Nowej Funlandii, odkrywając Amerykę na pięćset lat przed Kolumbem jednak niewiele z tego wynikło, bowiem "Nie wystarczy odkryć Amerykę, trzeba to jeszcze zrobić we właściwym czasie".
W 911 roku po zdobyciu północnego wybrzeża dzisiejszej Francji przez normandzkiego wodza Rollona powstaje tam Królestwo Normandii. Osadnicy mieszkający w Normandii szybko przyjęli francuski język i romańskie obyczaje. W 1066 roku właśnie zromanizowani wikingowie pod wodzą Wilhelma Zdobywcy podbijają Anglię. W XI wieku uczestniczą w pierwszej krucjacie, a już w XII wieku pod wodzą Boemunda I odbierają Arabom Sycylię. Niedługo po tym dokonaniu zajmują również południe półwyspu Apenińskiego. Za czasów Boemunda II udaje się całkowicie wyprzeć Bizancjum z Włoch.
Po śmierci Boemunda II panuje tam król Roger który zakłada na tych ziemiach sprawnie zarządzane i rozwijające się państwo- Palermo. Palermo w niedługim czasie urosło do rangi jednego z głównych Europejskich ośrodków kultury. Z końcem XII wieku aktywność Normanów zanikła. Przybysze z północy, groźni dla porządku europejskiego na przełomie IX i X wieku, po przyjęciu chrześcijaństwa na początku XI wieku znaleźli swe miejsce w łacińskim kręgu kulturowym. Odświeżyli w średniowiecznej Europie ducha indywidualizmu i przedsiębiorczości.

Warengowie - ekspansja handlowa i terytorialna
Warengowie, w odróżnieniu od swych pobratymców wikingów, zajmowali się przede wszystkim handlem na terenach dzisiejszej Rosji i Ukrainy, gdzie w późniejszym czasie założą organ państwowy - Ruś Kijowską. Brak wypraw łupieżczych był wywołany bardzo prostym powodem jakim był brak miejsc i towarów do grabieży. Warengowie szybko zaczęli zakładać na tych terenach faktorie handlowe i przejęli monopol na handel, będąc pośrednikiem  pomiędzy północą a Bizancjum i Kalifatem Bagdadzkim. Warescy kupcy płynęli Dnieprem do Morza Czarnego i dalej, do stolicy Bizancjum - Konstantynopola. Inni kupcy płynęli Wołgą do Morza Kaspijskiego, na wybrzeżu którego spotykali i prowadzili handel z kupcami arabskimi.
Waregowie odbywali dalekie podróże przemieszczając się na łodziach, wykorzystując sieć długich rosyjskich rzek, a kiedy musieli przedostać się z jednego szlaku na drugi lub pokonać progi wodne, przetaczali łodzie lądem na belkach. Właśnie w ten sposób wędrowali od Morza Bałtyckiego po Morze Czarne, Śródziemne i Kaspijskie. Wymieniano głównie: futra, wosk, miód i niewolników za wino, przyprawy korzenne, owoce, jedwab, klejnoty i brokat. Świadectwem wymian handlowych są arabskie monety z IX wieku znajdujące się w Szwecji, a także inne wartościowe przedmioty. Ekspansja terytorialna odbywała się głównie drogą pokojową jednak czasem dochodziło do potyczek zbrojnych. Jednymi z ciekawszych są śmiałe wyprawy na Bizancjum które zagroziły samemu Konstantynopolowi.

Ferox Dolor.